شکوا

خدایا مرا درمیان گرگ ها رها کردی .

گرگهایی که گوشت تن خویش را هم به تاراج میبرند.

خدایا می گریم و فریاد میزنم نام تورا.که جوابم دهی ولی افسوس که گویی نمیشنوی این فریاد را.

من در این شهر فرنگ با جرعه ای ایمان و عمل دست به سوی ات بلند کردم تا بگیری دستانم . تاشاید رهایم سازی از این شهر شب اشوب .اما انقدر سرت پرسوداست که ندیدی دستانم

هرگرگ بیابان گردی شد سلطان جنگل ولی ما هنوز مرغابی این برکه ی خشکیده ایم

وستاره هایی پنهان که از خرجین دزدان شب ستیز برون میریزد

چه باید گفت چه باید کرد دراین جنگل وحشی که روبهی دنبال خوردن فرزندخویش است